Lieve lezer. Toegegeven, het is verwarrend in mijn hoofd. Hopelijk veroorzaakt door niets anders dan gewoon tegenstrijdige prikkels. Zo stroomden bij het bezoek aan de onderhavige match vele felicitaties in mijn richting over de ervaren alternatieve wedstrijdverslagen. Van oude getrouwe lezers, maar ook door een nieuw publiek. De ouders, broers, zussen, familie en liefjes van de vrijwel geheel vernieuwde ploeg van Gavere. Die waren erachter gekomen wie achter ‘puntNL’ schuilgaat. Tegelijk neemt de druk op de ontblote schrijver nogal toe. De pet moet nu op het hoofd blijven want er kan nu niet meer mee gegooid worden. Zou ook niet durven. Anderzijds doet al die aandacht goed. Geef toe lezer, iedereen heeft aandacht nodig. Ook U kan niet zonder. De een meer dan de ander. De een op een luidruchtige, kinderachtige manier gevraagd, de ander op subtiele wijze.

Een andere oorzaak van het geestelijke onevenwicht is het afgelopen koersfietsweka. In eigen land met de meet in Leuven. Waar dankzij de VRT iedereen die het maar wil horen elke straat bij naam en toenaam kent. Google Maps nooit meer nodig. Het parcours is na jaren van onderzoek op maat van de nationale coureurs afgestemd. Het kon dan ook niet anders dan dat Vlamingen bij elk onderdeel de koers zouden overheersen tot aan de eindstreep toe, waar dan het zekere volksfeest zou kunnen losbarsten. Zo lieten alle media en zogenaamde kenners het ook uitschijnen. Uitschijnen? Zeker weten! Wuyts en consorten voorop. Alleen oog voor de Belgen, zeg Vlamingen. Waar zitten ze, waarover praten ze? Het is voor een geboren oranjeman niet te vatten dat nota bene sportverslaggevers zo weinig verstand van sport in het algemeen en de fietssport in het bijzonder hebben. Niet, nooit, zichzelf in de spiegel kijkend na de nuchtere realiteit van de uitslagen voor de neus. Dus ook geen enkel oog en begin van respect van, godbetert, de Eritreeër Biniam Girmay die bij de junioren U23 de zilveren plak pakte daar waar voor alle Vlamingen, en zeker die met hun foute vlag en bier langs de kant voor ons Thibautje Nijs aan de meet niets anders dan het goud lag te wachten. In het zo gezegd meest wielerlievende land ter wereld. De koers is van ons. Van Alaphilippe liever, als twee druppels water gelijkend op onze vermaarde en vliegende middenman Ward Fantastisch. Verwarrend.

Asper, zaterdag j.l. De eerste thuismatch. Aanvang op de gebruikelijke tijd: 20.30 uur. Stekene is op bezoek. De helft van de tribunes vol met Felcofans, waaronder Peter en eindelijkex-voorzitter, immer stralende Piet. De andere bevolkt met een man en een paardenkop, kennissen van de bezoekende club. Goede marketingzet van de Gavereleiders. Met kleine tribunes oogt de publieke opkomst sneller massaal. Ons KPGM-lief zal dat beamen. Gewoon kwestie van window dressing.

Het bestuur laat zich niet onbetuigd. Niet te beroerd voor het vuile werk. Letterlijk niet voor Daphne. Tijdens de match gaat ze voor het oog van iedereen geregeld door de knieën om het zweet op de vloer te kuisen. Voor de veiligheid. Ik hoor U al denken, de poets is weer voor de vrouw. Want dan is dat denken bevooroordelend. Daphne namelijk onderdeel van het Gavere-bestuur dat in ruime meerderheid uit vrouwen bestaat. Jolien is de voorzitter, die zich in tegenstelling tot vele mannelijke bobo’s elders, zich niet te goed voelt om eigenhandig noodzakelijke klussen uit te voeren. Dit keer bijvoorbeeld de wedstrijdadministratie en voor ballenlogistiek mensen op hun juiste plaatsen zetten. Marietjes – van – alles.

Stekene wordt beschouwd als een potentiële topper in de reeks. Het inslaan onderstreept die mening. Lange, voornamelijk jeugdige en ranke hoge springers met een groot slagvermogen. Daar moet Gavere het met veel minder lengte doen. Dat weet het van meet af aan. Underdog spelen heeft iets opwindends. De koningen van de troon stoten. Met al twee punten op zak.

Vanaf het eerste fluitsignaal blijkt dat Gavere zich niet zal laten doen. Trachten het spel van Stekene te ontregelen. Direct al met een frommelpunt; 1 – 0. De toon is gezet. De recepties komen veel zuiverder dan bij de bezoekers. Indien wat minder is daar de bliksemmaker Stef, nu al deze succesvolle rol als bij Tournai uitvoerend. Ewout en vooral Gil. Voelen zich aanvallend in dit spelletje als een vis in het water: halfhoge passes afwisselend met zeer krachtige spin en daar waar vier Stekenearmen probeerden een (te) hoog blok te vormen het gaatje vinden en via die handen scoren. Het ene punt na het ander. Na even zoeken blijkt ook Flupke het spel te kunnen lezen en zijn middenmannetje te kunnen staan, blijkt bij 7 – 7 het vertrouwen tussen de bijna foutloze Gaverepasseur Yentl zo groot dat Theo in de midden zijn snelle heimachine in werking kan zetten. Stekene weet nu definitief dat Gavere een midden heeft en er een blokker moet blijven staan. Die dreiging zal de hele match Felco geen windeieren leggen. Gavere speelt als een blok, daar waar Stekene steeds op zoek is naar zichzelf. Doen de verdedigers, ook even libero Sven feliciteren, hun goede werk, bij Stekene ligt hier de pijn. De eerste bal daar ontbreekt het aan zuiverheid om hun sterke aanvallers in stelling te kunnen brengen. Nog voor halverwege de set, terwijl op het scorebord de ploegen aan elkaar gewaagd zijn, komt er bij de bezoekers zelfs frustratie boven. Ze ‘beoordelen’ een Felco bal buiten, en de arbiters niet. Beoordelen tussen haakjes omdat het blijkbaar modern en professioneel is om als team van spelers zowel op als naast het veld massaal luid en met armen in de lucht gesticulerend duidelijk te maken dat ze onrecht wordt aangedaan. Niet meer of minder dan beïnvloeding van de wedstrijdleiding. Doorzichtig ook omdat blokkers niet eens kunnen hebben gezien of de bal binnen of buiten is. En zeker niet bij de streepaanvallen van Gavere. Ze hebben immers geen ogen op de rug. In deze gevallen blijken steevast, in ieder geval de aanvoerder zich naar de stoel van de arbiter te begeven en met gebaren en blikken van hun geschonden mensenrechten – janken – al dan niet daaraan te gaan schudden. En voor het eerst in mijn bestaan blijft de arbiter en ijzig rustig bij. Zegt gewoon dat die bal binnen is, en wijst naar de opslagplaats van Felco. De man rekt nog wat seconden en de arbiter geeft direct geel. Verwarrend, maar aangenaam verassend. Ongezien. Alle Stekene-mannen worden doodstil, voelen dat verder aandringen geen enkele zin heeft. En moet geweten zijn, de arbiter is een vrouw. Grote klasse. Waanzinnig respect. Later in de match verviel ook Stef een keer in zijn oude arbitersstoelbezoeken. Ook met geel naar huis gestuurd. Elke andere speler en of coach hadden hun lesje geleerd.

Tot in de finale van de set, 18 – 20, ontlopen de ploegen elkaar niet meer dan twee punten. Tot zelfs 21 – 23 en 22 – 24, om dan het hoofd te moeten buigen. 22 – 25. Het had ook andersom kunnen zijn. Mede rekening gehouden met de in totaal 7 opslagmissers. Dat is Gavere dit keer vergeven. Want moest risico nemen om Stekene niet aan volleyen te laten toekomen. Dan mag er wel een foutje gemaakt worden. Echter niet door zij die te gemakkelijk de opslagpunten hebben weggegeven. Hetzelfde fenomeen, met dezelfde tactiekopzet, deed zich overigens ook bij Stekene voor: 5 directe punten. Mag hier niet onvermeld gelaten worden dat Flupke na een match al zijn opslagkwaliteit van vriespunt naar niveau bij nationale heeft weten te liften.

Wie dacht dat de match nu wel gespeeld zou zijn, vergist zich. Gavere gunde Stekene geen enkele vorm van rust. Het spel was nu al van dubbele kwaliteit dan dat van een week eerder. De drive als team blijkt en blijft groots. Gavere bijt zich in de wedstrijd. Geen enkele angst voor de hoger aangeslagen tegenstanders. Die tegenstanders brengen hun XXXL- inclusief dikke nek - passeur in het veld. Weliswaar was het spel van de vervangene wat doorzichtig, maar wat wil je bij al dat slecht gebreng en blijkbaar de opdracht om altijd snel te blijven spelen. Zijn goede techniek wordt er blijkbaar onvoldoende gewaardeerd. Na gadeslaan van het inspelen, beoordeelde ik de wissel als een cadeautje voor Gavere. Dat zou ik later ook volhouden.

Gavere gunt Stekene geen zuurstof. In alle onderdelen wordt het belet hun groter, zeker aanvallend, potentieel te benutten. Door onder andere enkele hele en halve opslagaces van Theo en met name Gil. Gavere neemt de lead en dwingt de coach van de bezoekers bij 17 – 14 tot een eerste time out. Eerst bij 20 – 20 wist Stekene langszij te komen. Om dit keer in de vele lange rally’s wel met een gelukje te scoren. Voor de ervaren coolheid doet Felco ook nu niet onder voor die van Stekene. Een knap blok en alweer een opslagace van Gil en Felco overleeft een setpunt tegen; 25 – 25. Spannend. En dat zou het blijven tot 28 – 30. Iedere kenner weet dan dat het ook andersom had kunnen zijn. Gefeliciteerd Gavere.

In set drie grijpt Gavere zonder verpinken en brutaal Stekene bij de keel. Met zelfs een kill-blok van onze passeur Yentl verschijnt er 4 – 1 op het bord. De bezoekers moet alle zeilen bijzetten voor een inhaalrace. Tot ze dat pas bij 22 – 22 lukt. Via 23 – 23, met ook voor Gavere het zicht op de haven is er uit dan toch wat mindere ervaring enige verkramping, en kan Stekene haar eerste matchpunt verzilveren. De bezoekers ontsnappen. 23 – 25. Na 1 uur en drie kwartier spektakel. Begrijpelijke teleurstelling bij alles wat Gavere is.

Een uur later is er dan alweer verwarring. Vrijwel alles wat Gavere is vindt dan een wedstrijspuntje verdiend. Niet de schrijver dezes. Een set winnen zou verdiend geweest zijn, en bovendien een beloning voor de puike prestatie. Maar geen twee.

Wordt ook de passeurswissel van Stekene geroemd. Weliswaar met wat meer kilo’s dan in zijn blijkbaar toptijd, maar toch als fenomenaal beschouwd. Hoe hij fantastisch zijn passes camoufleren kan. En dat is inderdaad zo. Maar komen zijn passes op maat aan? In deze match zeker niet. Hoeveel daarvan zijn niet te laag en te dicht op het net aangekomen, waardoor de aanval een gemakkelijke prooi voor het blok van Gavere bleek. Kan ook haast niet anders, want niet alleen behept met een afwijkende techniek, maar vooral met een ongebruikelijke houding ten opzichte van het net, namelijk ongeveer parallel. Wat iedereen al bij de jeugd afgeleerd wordt, omdat de baan van de pass al snel onzuiver afwijkt. Wat in deze match ook keer op keer bleek. In zijn arrogantie zal hij ook wel de onbegrijpelijke manier van spelen bepalen. Een vooral bij slechter recepties zoals bij werkelijk elke wedstrijd van eenzelfde en hoger niveau veel en veel ruimer bedienen van de kwaliteitsvolle aanvallers zou de match – beetje overdreven - al in drie kwartier in het nadeel van Felco beslist zijn. Ze zouden dan langs en zelfs over het Felcoblok hebben gescoord. Als trainer / coach van de bezoekers zou ik het wel weten. Blijkbaar weet ik het niet meer zo goed. Je gaat aan jezelf twijfelen. Verwarrend.

Er was de belofte voor korter. Die belofte is dus niet waargemaakt. Belofte maakt schuld. Maar voelt niet als onprettig, want die luidt niet in geld.

PuntNL. Je weet nu wel.